117

cuma akşamı saat on'da uygun fiyata bi' uçak biletim vardı ancak antalya'dan alanya'ya o saatte gitmek biraz problem olacaktı. bütün riskleri göze almıştım ancak ali sağolsun beni karşılamaya gelmiş, arabası yoktu ama yola beraber çıkınca çok zorlanmadan otobüs bulabildik. gece saat sanırım iki civarı avsallara geldik. motora atladık ve yoldan altı kilometre yukarıdaki bi' köyde bulunan eve gittik.

geç yatmamıza rağmen sabah erkenden kalktık ve daha önce fotoğrafını gösterdiğim küçük koya gittik. ordaki çay bahçesi-restorant-cafenin sahibinin adı da ali ve yerin adı da ali babanın çiftliği. üst tarafı tamamen asmalarla çevrili, etrafta muz, incir, okaliptüs ağaçları, çiçekler, kediler falan olan bi' yer. üstelik sakin...

9 gün boyunca sanırım en geç kalktığım saat dokuzdu, hatta bi' gün dörtte ve bi' günde dörtbuçukta kalktım. sabah erken kalkmak şa'ane bi'şeydir. evet!

neyse kuzum, bu erken kalktığım günlerin birinde balığa çıktık. çok keyifliydi. elli küsür tane palamut tuttuk. yani tabi tuttuk derken ben beş-altı tane tuttum sadece. denizde acayip bi' dalga vardı. suyun üstünde dalganıp, dönüp durduk iki saate yakın ve benim midem bulanmaya başladı haliyle, malum bünye alışkın değil... ancak denizin ortasında güneşin doğuşunu seyretmek güzel oldu. üstelik ilk kez balığa çıkan biri için oldukça şanslıydık. bi' seferinde altı tane bile yakaladık, yani ben değil tabi ki, benim oltaya birer ikişer geldiler sadece.


kıyıya çıktıktan sonra balıklar temizlendi, kızartıldı ve sabah kahvaltısı olarak midelerimize indi. bazıları bö'le bi' hayat yaşıyor işte kuzum...

-bu arada bi' seneyi devirdik blog camiasında, hepimize hayırlı ve de uğurlu olsun!-