125

en son ne zaman bi'kabuğum olduğunu hatırlayamaya çalıştım ancak başarılı olamadım malesef. demek ki epey zaman geçmiş üzerinden. bir haftadır dizimin üstünde bir, pardon iki kabuğum var. yani önceden tek kabuktular ancak sonradan ikiye ayrıldılar, evet çok kocamandı hakkaten. nasıl mı oldu? bir aydır perşembe akşamları yaptığımız voleybol maçlarında.

geçen haftaki maçta ben çok gaza gelmiş olmalıyım -ki gerçekten çok çekişmeli bi' maç oldu- kendim yerden yere attım. netice de parke zemin üstünde sürtünen deride kalan kızarıklık ve yanma oldu. ha tabii ki maçı da aldık. bu arada hayatımda ilk defa havaya zıplatıldım. ya bilirsin işte hani asker falan uğurlarken bö'le "hooooppp, hooooppp" diyerek havaya atarlar ya insanı, ö'le işte. çok zevkliydi, eğer güvendiğin bi'kaç adam bulursan kesin dene! ilkinde biraz tedirgin oldum ama hiç gerek yokmuş.

ha, ne diyordum? kabuk. sanırım ertesi gün ya da belki daha ertesi, kabuk bağlamaya başladı. büyüklüğü mü? çapı iki üç santim diyelim. ama içimizdeki erik, taze ceviz ve spor aşkı bambaşka şeyler. üç gündür kabuk yoluncak kıvamda, tadını çıkara çıkara, hergün bir parça, koparıyorum. hatırlar mısın bilmem ama hani eğer koparılacak kıvama gelmediyse ve koparırsan can yakıcı olabilir. gerçi o da ne tuhaf bi' histir, hem acımasına rağmen kopartmak çok zevklidir. yok yok artık kopartmıyorum, büyüdüm ben.