uzun ya da kısa vadeli planlar yaparak yaşamak hep sıkıcı bulduğum şeydir. ırmağın akışına kendini bırakıp onunla birlikte akmak gerektiğine inandığımdan belki. oysa bi' yerde planlı ve programlı olmayı öğrenmek gerekiyor. işte o yerdeyim.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
bense plansız programsız yaşayamıyorum...desene benim bütün sıkkınlığım ondan...:P
önümüzdeki 6 ayın programı belli bile...sanırım çok sıkılıcam...:PPP
şaka bi tarafa ben kadar çok olmasada planı programı tavsiye ederim efenim...
planlar hayata gecmeyince hayal kırıklıgına ugrayacagına bırak su gidecegi yeri kendi bulsun hı ?
Kendine sorulacak sorular:
1) Hâyâl kırıklığı yaşayabilme ihtimâlim yüzünden mi plânsızım?
2) Plânın başarısız sonuçlanmasının ardından "hâyâl kırıklığı ve kendine olan güvenin sarsılması" kaçınılmaz mıdır?
3) İnsanın aklında beliriveren "şu zor olan yoldan değil, kolay yoldan git" mesajı sezginin ürünü müdür? Yoksa zekânın ürünü müdür? Bu ikisini ayırdedebiliyor muyum?
yok yok...öyle de'il arkadaşlar:) yani plan program yapmak sıkıcı geliyor. doğallığını kaybediyormuş gibi, zihinsel tembellik de olabilir:)
bi'de mesela günler öncesinden eğlenmek için plan yaparsın, hazırlanırsın -bkz yılbaşı/d.günü gibi geleneksel kutlamalar- ancak hiç bi'zaman doğaçlama olanlar kadar güzel olmaz.
günlük hayatta da bö'le olduğuna dair saçma bi'inancım var sanırım:))
neyse, gerçekten çalışıyorum, başarıcam galiba... az kaldı:)
Yorum Gönder