3

yazın o boğucu havası azalmaya başladı. sersem tavuklar gibi dolanıyorum ortalıklarda. can sıkıntısından olacak ya da boş şeylere kafa yormak istediğimden. hangisinden dolayı olduğuna emin değilim tam olarak, hava durumuna göre fiziksel değişimlerim üzerine yoğunlaştım. bu kız iyice kafayı yedi demeden önce bir dur düşün rica ederim. o sırıtışı da sil yüzünden bakıyım. annem bu hale getirdi beni ve kardeşlerimi, vallahi... "aman çocuklar ceryanda! kalmayın!", "aman çocuklar üşütmeyin!", "aman çocuklar sıkı giyinin!"diye diye manyak olduk hepimiz. bir yerde cam mı açık, hemmenn aile fertlerinden biri atlar; " ceryanda kaldık kapatın kapıyı, camı, pencereyi!" sanki atom bombası atıldı da sığınaklara kaçın diye bağırışıyoruz, öyle bir panik halindeyiz yani.
yani demem o ki; klimayı açsan çarpıyor, gözlerimin biri hanyada biri konyada gidiyorum eve, açmasan sıcaktan yorgun ve bitap... teknoloji iyi bişey değil diyorum işte, yeşil çimenler üstünde ağaç altında otursam ne cereyanı takarım ne sıcağı! sen şimdi aman oralardaki de sıcak mı diye kıs kıs gülmeye, halimle dalga geçmeye başlamışsındır ufaktan ufaktan. tamam geç bakalım dalganı, herkes kendi yaşadığını bilir cicim.

haftasonu halalar, kuzenler falan geldi. 3 yetişkin +1 ergen misafirimiz vardı yani. bana sorarsan pek eğlenceli geçti. boğaz gezisine çıktı büyükler!, biz daha genç olanlar alışveriş falan dahil gezme tozma olaylarına kapıldık, moda olduğu üzere bir kafede fal bile baktırdık. çok gaza geldim, hatun harika şeyler söyledi; en harikası, aşık olacakmışım!! sırıtarak çıktım tabii ki kafeden.
akşam o gazla dışarı çıktık. fransız sokak çalgıları çıkıyormuş bir yerde, oraya gittik. pek keyifli geçti. mekan da çok güzeldi. bir kaç kere geçerken görmüştüm. gerçi ordan ne diye geçmişim ben acaba? ara bir sokak kenarında, apartman aralarına yer açmış adamlar ama çok güzel olmuş. çiçekler ağaçlar falan koydukları için benim tav olmam pek zor olmadı tabii. bir de güzel müzik, serinliği kıvamında bir yaz akşamı... daha ne ister ki insan?