yüzümüzü sadece aynadan görebiliyoruz. ellerimiz bizimdir mesela, hep gözümüzün önünde; sonra bacaklarımız, dizlerimiz; ayakkabıları geçirdiğimiz, yürürken genelde baktığımız ayaklarımız. bizim işte. ben'im. tanırım, bilirim ilk bakışta. ya sırtım, ya dizlerimin arkası, ensem? profilden yüzüm bile bi' başka!
arkam dönükken rastlasam kendime ne kadar tanıdık gelebilirim?
6 yorum:
kuaforde sacini arkadan her gordugunde sasiran ben derim ki taniyamayabiliriz
bu son zamanlarda okuduğum en iyi yazı..
hera; hele kamera çekimleri, onları görünce, bu kim yahu oluyorum.
silenzio; kendi yazılarını okumuyorsun sanırım :)
teşekkür ederim...
kendimi sırtım dönükken önümde yürürken görsem umarım yüzünü dönmez derim muhtelemen.beni tanımayanlar da öyle mi diyodur ?
eminim çok az kişi yürürken arkasından nasıl göründüğünü bilmek ister.
söz konusu olan bize ait bir görüntü bile olsa, görmeye alışık olmadığımızdan tuhaf, yabancı görünür gözümüze.
bize yabancı olan her şey gibi kaçmak isteriz.
cesaretiniz için tebrikler.
ve -silenzio'nun da dediği gibi son zamanlarda okuduğum güzel yazılardan birini- paylaştığınız için de teşekkürler...
cornelius; yok kuzum ya, hiç sanmam! senin iyiliğin sırtına da yansımıştır eminim:)
anyone; okuduğunuz için ben teşekkür ederim efenim:)
Yorum Gönder