95

evet, sıcak. hadi sabahları neyse de öğleden sonraları tam yaz.

bizim apartmana temizliğe gelen bi' mustafa ya da mıstafa'mız vardı eskiden. artık gelmiyor. çok komikti. hani deli desen değil normal -ki ne ki aslında normal ayrı konu- desen değil, tatlı bi' mıstafa. kırklı yaşlardaydı ama yaşını göstermez hiç, su çarpılmışı denilenlerden; millet apartmanı silerek temizler benim bildiğim, bu şakır şukur yaz-kış demeden paçalar dizlere veya dizüstüne kadar sıvalı yıkar dururdu saatlerce.

annemle pek iyi anlaşırlardı ama nedense çok zaman eve girmek istemezdi, üstü başı pis diye sanırsam. oysa ki su çarpılmışı insan ne kadar pis olabilir ki? gelirken bakkaldan kaşar, ekmek, kola olmadı şazi'ye bi' sigara o da olmadı meyva suyu alır; bizim kapının önüne bi sandalye atar, muhabbet ederlerdi.

doğma büyüme kasımpaşalı olduğundan olucak hikayeleri hiç bitmezdi. ha, bi' de kapkacak hastasıydı; annem, mıstafa'nın aldığı tepsiyi her elime alışımda "ah, mustafa'nın hatırası, sa'olsun!" demeyi ihmal etmez. kendi evinde, ki çok zaman orda kalmazmış, bi' oda tamamen kapkacak doluymuş; tencere, tava, tas, tepsi falan kuzum.

nerden geldi aklına şimdi mıstafa diceksin; bi' gün komşu çingenelerin sokak atışmalarından örnekler vermişti bende bi' kısmını not etmiştim, onu buldum;

-kavga sırasında çat dersen pat dicem.

- bir hocaaaliimmm vaaarrr;
aman kara yazı olmamış
patiskada kara olmuş da
gaia da olmamış.

-yaş nane kuru nane
amaaannn bizi çekemeyenlerin sonu tımarhaneee...

-ön kapı arka kapı
aman bizi çekemeyenler yesin baltasapı!!

-aman limonu oydum
içine gül koydum
mustafaylan gülsümü birbirine uydurdum

-takunyamın şıkırtısı, nedir bu gacıların sıkıntısı!