106

pazartesi günü intihar etmek için köprüye çıkmış bi' adam vardı.

iş çıkışında otobüs köprüden geçerken önce polisleri gördüm, biraz ilerisinde korkulukların dış tarafında ağzında sigarayla onu.

trafik, geçenlerin meraklı bakışları yüzünden yavaş akıyordu. şoför; "atlıyacaksan atla şerefsiz!" dedi yüksek sesle, sonrasında bize dönerek (ben ve yanımda oturan ve çok kötü kokan amcaya); "beş saattir burda adam, iş olsun işte, atlayacak adam atlardı şimdiye kadar. bütün trafiği mahfetti serseri!"

haklı olduğunu stadın oraya geldiğimde anladım, tam yarım saat bekleyerek... söylerlerdi de pek gerçekçi gelmezdi. bi' yerdeki aksaklık nasıl artarak her yeri etkiliyor.

sanırım atlamadı. yüzünde sarhoş gibi bi' ifade vardı, yarı sırıtkan yarı bilinçsiz... sohbet ediyordu polislerle sigarasının dumanını havaya savururken ve kollarıyla sıkı sıkıya sarılmışken demirlere.

aslında korktuğu ne kadar belliydi, polislerin ise sıkıldığı.

neyse kuzum, o kadar zamandır gelir geçerim köprüden ilk defa birini gördüm ihtihara kalkışan. o kadar da yüksek ki...

"Her yerde kameralar vardı biri atlıyordu belli ki
Onu izlerken farkettim ki hayatta kalmak kafiydi"

tabii ki kâfi değildi, güldüm kendi kendime, hava güzeldi, akşama misafirimiz vardı, annem karalahana yapmıştı.