Cuma, Şubat 02, 2007

170

sabahları parkın içinden yürüdüğümü söylemiştim de'il mi? kafamda dalıp çıkamadığım düşüncelerim yoksa eğer o sabah illâki başımı kaldırıp öyle yürüyorum beş-on adımı... yok yok düşmem korkma...


hava o kadar güzel ki... hem soğuk hem berrak... annem "ısıran bi' soğuk var" derdi; geçen akşam işten çıktığımda yürürken kendi kendime söyledim; "ısıran bi' soğuk var..."

ama dedim ya hava berraktı, gökte parıldayan bi' ay vardı. çıkmadan dinlediğim ortaçgil şarkısı dilimde yürümeye başladım. mp3 çalarım yok kuzum, belki ilerde... şimdilik ya kafamın içinde çalıyor parçalar ya da ben söylüyorum. özellikle kışın kimse kimseye dikkat etmediğinden yürürken şarkı söyleyebiliyor insan...

2 yorum:

semih dedi ki...

şehrin gürültüsüne ayak uydurabilirsen belirli bi tonda sesli olarak şarkı söylemeye devam edebiliyorsun.. bu da not düşülsün.

Adsız dedi ki...

koşup koşup bi yere çarpsan bile bi yerin acımaz gibi geliyor bu havada.