bazen blogları okurken, bazen yolda yürürken, bazen birini dinlerken "ahh..." diyorum, "işte bunu yazmam lazım, bunu anlatmam lazım..." sonra zaman geçiyor, hemen o anda su olup akıyor ve ben unutuyorum. sonra unuttuklarımı düşünüp bulamıyorum, bulamayınca demek ki o kadar önemli değilmiş diyorum. oysa ne alakası var değil mi?
yaz ortası gelince zannediyorum ki hep yaz hayatımda. kışın da aynı durum geçerli. şu an mesela kış, kazaklar, paltolar, soğuk hava ne kadar uzak geliyor. sanki ben hiç yaşamadım. hep yazdı.
üzüntü ve sevinçlerimiz için de böyle aslında. depresyondayken sanki hayatta başka bir gerçek yokmuş gibi gelir. mutluyken hep mutluyuzdur.
hangisi mi gerçek?
hepsinin geçiçi olduğunu bilmek.
Cuma, Ağustos 10, 2007
215
zaman: 18:18
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
5 yorum:
yazının görseline bayıldım. uygun bir yazıda tutar da eklersem bloguma umarım sorun olmaz.
anı yaşıyosun, gerisinin çok da önemi yok.
teşekkürler miklagard, ben çektim:) bloğunda tabi ki kullanabilirsin. hoşgeldin bu arada:)
kuzum aklakara, anı yaşamak kısmına kesinlikle katılıyorum da gerisinin önemi yok mu onu bilmedim... çünkü anların toplamından oluşmuyor mu aslında geçmiş ve bi'anlamda gelecek? o halde sadece yaşamakta değil mesele gibi geliyor bana...
herşey gelip geçiçi...ama geçerken izi kalıyor sende...acı, tatlı...
ne kadar insani duygular dimi...oysa farketmek bazen insana nasılda zor geliyo...
dişin ağrırken farkedersin mesela,ağrımadığında ne kadar şanslı olduğunu:)
sanırım en güzeli anın farkında olmak...yarın yada dün diil.
o an:)
Yorum Gönder