annem dışarda yemek yeme olayın hâlâ karşıdır; "ay pis pis şeyler... nasıl yiyorsunuz anlamıyorum..." "onların nasıl yapıldığını bir görseniz asla yemezsiniz..." "evde mis gibi dolma var, gidince onu yeriz..."
bu yüzden küçükken babamla bi'yerlere gitmek çok zevkli, maceralı ve değişik olurdu. çünkü yapılan iş ne olursa olsun -birilerini ziyaret, bi'yerlere kayıt, sınav, hastane..." mutlaka ekstra bi' aktiviteyle taçlandırılırdı.
ilk ne zamandı açıkçası hatırlamıyorum. ancak şöyle bi'düşündüğümde hatırladığım ortaokula kayıt yaptırdıktan sonra okulun karşısındaki kebapçıya gitmemiz geliyor aklıma. yaz sonu olmalı, o yaşlarda insanın herşeyine büyükler karar veriyor, enteresan aslında.
Cuma, Ağustos 03, 2007
214
zaman: 14:14
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
bana da enteresan gelen eskiden harçlık isterdim şimdi annem maaşını bana veriyor ve şu lazım bu lazım deyip alışverişi bana bırakıyor... eh ne sağlığa ne kadar yararlı ne daha ucuz ne kaliteli bizden iyi bilen yok...
en sonunda son dediğim ay sonuna doğru kaç para kaldı yetecek mi bakalım oluyor...
eskiler evdekilerle yetiniyorlarmış eskiden şimdi bu bizim elimizde hani bir yarışma vardı asgari ücretle 1 ay dayanabilme yöntemleriyle ilgili onun gibi birşeyler işte şimdilerde yaptığımız... eskiler ciddi bir ihtiyaç yoksa altına gayrimenkule yatırım yaparmış...
biz onların ihityaç olarak görmediklerini görebiliyoruz belki..
yargılamamak lazım haklılık payı var arena programındaki iğrenç restorantlardan sonra herşey mümkün ama kaliteli bir yerde yemek yemek gibisi de yoktur ayda bir de olsa...
Yorum Gönder