219

yazmadım. uzun zaman oldu. tatildeydim kuzum.

deriniz'in misafiriydik. süper şa'ane ağırladı doğrusu. harkulade bi'insan kendisi.

bi'çeşit kuzey ege gezisi oldu. antik şehirleri gezdim. assos'tan bergama'ya... fotoğraflar sonra...

haftasonu yine ankara yollarındaydım. bozkır gerçekten güzel. 10 dak'kadır fotoğraf arıyorum ne demek istediğimi anlatabilecek. bulamadım. fotoğraf ancak bir kısmını gösterebiliyor. sadece bir bakış. içinde olmak ise başka. bütünü kavramak bir parçayı görmekle çok mümkün değil. -bir parçasını bile bilmezken neleri tam anlamıyla bildiğimizi düşünmüyoruz ki...-

geçenlerde televizyonda moğolistan'ı gösteren bi'belgesele rastladım. anlatan kişinin saçmalıkları bile güzelliğini bozamadı. uçsuz bucaksız bi'yeşil, inanılmaz bulutlarla kaplı gökyüzü. gönünce kalakaldım. gördüğüm ilk yer cengiz han'ın başkentiymiş. tabi ki kalan hiç bir şey yok, kalıcı olabilecek eserler zaten çalınmış ya da tahrip edilmiş. sözün kısası orda da gördüm ve anladım ki bozkır meselesi başka...

her baktığın yerde ufuk çizgisini görebiliyor olmanın nasıl bir his olduğunu hayal edebiliyor musun?

her tarafımız binalarla çevriliyken, zannediyoruz ki doğal bir şey bu.

ne büyük yalan.