180

çok zaman rüyalarını hatırlamadığım uykulardan, birşeyleri yarım bırakmışlık hissiyle uyanıyorum. bazen yorgun. bazen dingin. ikisi arasında ise ufak bi' fark var zaten.

uyandığımız anda -tam o anda, saniye bile gecikmeden- tekrar başlıyor düşünceler peşpeşe sıralanmaya. ilk düşündüğümüz şey; uykudan mı devam eden? geceden mi?

ara sıra ise gerçekten bomboş açılıyor gözler. kötü değil bu. huzur. sadece varolduğunu hissettiğin bir an.

bazen çok eskiden görmüş olduğum rüyaları hatırlıyorum. eski anılar gibi.